موقعی که در خارج از کشور تحصیل میکردم، گروه آموزشی وپژوهشی ما حدودا 25 نفر عضو هیات علمی، دانشجوی دکترا و پسادکترا، کارشناس وتکنسین داشت. از بین این همه آدم، تنها یک نفر کارشناس به نام رابرت با دیگرانمتفاوت بود. اول اینکه آدم خیلی شکاک و گوشت تلخی بود. دوم اینکه به ت علاقهخاصی داشت و اخبار انتخابات و احزاب را به طور جدی پی میگرفت. سوم این که بورس بازبود و همیشه اخبار اقتصادی شرکتها را پیگیری میکرد و اصطلاحا سهام بازی میکرد.نهایتا این ویژگیها باعث میشد در محیط کارش عملا کارهای دیگری انجام بدهد و نیزافراد احساس صمیمیت با او نکنند. یک بار با طعنه به من گفت: "به کی ایمیلمیزنی؟ به یک جاسوس ایرانی دیگر مثل خودت"؟ من به مدیر گروه شکایت کردم ورابرت مجبور شد از من پیش دیگران معذرتخواهی بکند. این را گفتم که بدانید من هم ازگزند او در امان نبودم.
اخیرا سهام بازی در کشور ما رونق گرفته است. حتی اقشارمحروم روستایی و کهنسالان هم در حال آزادسازی سهام عدالت خود هستند (به روشمستقیم)، نه تنها برای خودشان بلکه برای متوفایان نیز!. گروه گروه در سامانه سجامثبت نام میکنند. دفاتر پیشخوان پر از افرادی است که برای احراز هویت به آنها مراجعهمیکنند. از من در این مورد سوالاتی میپرسند که من جوابش را بلد نیستم چرا که ازجمله افراد کمی هستم که اصلا سهام عدالت ندارم، از بورس سر در نمیآورم و به حکمشغل و تخصصی که دارم، علاقه ای هم به این کارها نمیتوانم داشته باشم. خرید و فروشسکه و سهام، احتکار اتومبیل، نگهداری دلار و یورو در پستوی منزل، بورس و سهام بازیو. به حدی زیاد شده است که کشور ما در بین این همه کشور در دنیا به هیچ کجاشباهتی ندارد. انگار همه دستگاههای حاکمیتی دست به دست هم داده اند تا یک ملت باشعور و احساس را به "رابرت" تبدیل کنند.
بله. این بازیها مرا به یاد رابرت انداخت و خاطرات 25 سالقبل من. احساس میکنم در جایی بودم که تحمل یک رابرت در بین آن همه آدم معمولی کارسختی بود و به این فکر میکنم: برای منی که همان یک نفر احساس غریبگی و عدم اطمینان ایجاد میکرد مقدور است در کنار هشتاد میلیون نفر رابرت زندگی کنم؟
من، گودرز، 25 سال دارم! نوشته: گودرز صادقی
مجموعه داستانک های زنان ویرانگر - داستانک 1: یک زن، پنج مرد، پنج سکه بهار آزادی
رابرت ,یک ,سهام ,نفر ,کشور ,هم ,و به ,سهام بازی ,را به ,در کنار ,به این ,کنار هشتاد میلیون
درباره این سایت